'De opmerkingen en meningen die zij hebben over jou, zijn niet jouw probleem, maar die van hen'
Dit is alweer mijn dertiende blogpost. Toen ik hiermee begon had ik geen idee hoeveel ik zou schrijven of hoever ik zou komen. Tot nu toe ben ik nog lang niet van plan om ermee te stoppen. Enorm bedankt voor alle lieve en mooie reacties die ik krijg van jullie, lieve lezers. Ik ben dit blog voor mezelf begonnen, om mijn gevoelens een plek te geven, en ben doorgegaan voor mezelf en voor jullie zodat iedereen weet dat die niet alleen is. Thanks for everything!
Nu door naar de geplande post voor vandaag!
Niemand heeft ook maar iets te bepalen over jouw lichaam, maar toch gebeurd het helaas. Mensen zitten ongevraagd aan andermans lichaam, mensen geven ongevraagd hun mening erover. Het is vreselijk.
Toen ik in de eerste van mijn middelbare school zat, liep ik nietsvermoedend de trap op. Ik was op weg naar mijn wiskunde les en moest op de bovenste verdieping zijn. Achter mij liepen twee ouderejaars die toevallig naar dezelfde verdieping moesten. Terwijl ik omhoog liep voelde ik het ineens. Een slag op mijn kont. En toen nog één en toen nog één. Lachend wisselden ze elkaar af en voor mij voelden het uren voordat ik eindelijk boven was. In werkelijkheid was het waarschijnlijk niet langer dan een minuut geweest. Niemand leek het gezien te hebben en niemand zei er iets van. Ook ik niet. Geschokt liep ik het wiskunde lokaal binnen en vertelde ik anderen wat er was gebeurd. Ik kreeg opmerkingen als: 'Waarom heb je niks gedaan?' en de werkelijkheid is dat ik dit tot op de dag van vandaag nog steeds niet weet. Je hebt fight or flight, maar mijn lichaam koos ervoor om niks te doen in de hoop om er zo ongeschonden mogelijk doorheen te komen. Ik merkte dat ik gelijk gedachtes kreeg als: 'Mijn skinny jeans zou wel te strak zijn geweest. Ik heb het vast uitgelokt' en daarna kwam vooral woede op mezelf, omdat ik niks gedaan had. Geen één keer kwam het in me op dat die jongens eigenlijk fout zaten. Sindsdien heb ik me voorgenomen om niet meer zo te denken en voortaan gelijk mijn mond open te trekken. Gelukkig is er tot op de dag van vandaag niet weer zo'n situatie geweest.
Ik krijg ook vaak opmerkingen over hoe ik er uitzie. Dan krijg ik opmerkingen als: 'Ik vond je vorige haarkleur mooier' of krijg ik opmerkingen over mijn outfit. Inmiddels weet ik een beetje hoe ik er mee om moet gaan en antwoord ik dan met: 'Gelukkig hoef jij er niet mee rond te lopen dan. Ik vind het mooi en ik draag het. Dat is genoeg' en dan vallen ze stil.
Ik heb niet altijd trouwens de moed om dit te zeggen. Dan van ik stil en bedenk ik mij dan achteraf wat ik eigenlijk had moeten/willen zeggen. Ik ben hier dus ook nog mee aan het werken en dat is ook prima! Het gaat mij er om dat ik de opmerkingen niet altijd toelaat in mijn hoofd en de ene keer gaat dit makkelijker dan de andere keer helaas.
Zulk soort opmerkingen zouden eigenlijk niet gemaakt hoeven te worden. Iedereen verdient het om zichzelf te zijn in al zijn/haar/hun glorie. Echter is dit helaas niet zo en dat kan soms enorm lastig zijn.
Ik ben iemand die algauw 3 verschillende opties bedenkt om te dragen naar bijvoorbeeld school. Ik sta dan voor de spiegel, trek het aan, laat het aan mijn ouders en zusje zien, kom met de volgende optie en zo gaan we door. Ik vraag me dan dingen af als: 'Is het niet te sexy?' of 'Is het niet te formeel?'. Vroeger is er ooit door een zogenaamde vriendin tegen mij gezegd: 'Jij kleed je echt als een oude oma'. Diezelfde persoon zei ook: 'Oh mijn god, je hebt een snor!' waarna ze vervolgens in lachen uitbarstte. Dit soort opmerkingen, zijn opmerkingen die mij altijd bijgebleven zijn. Daarna was ik gelijk onzeker over alles.
Deze opmerkingen zijn dus de dingen die je uiteindelijk het meest bijblijven en vaak nog in je hoofd te horen zijn.
Waarom eigenlijk? Ik ben het zat om mensen zoveel macht over mij te geven. Ik wil dingen dragen die ik mooi vind, ik wil mezelf in de spiegel aan kunnen kijken en niet negatief over mezelf denken maar positief. Ik wil niet dingen denken als: 'Wow ik ben best opgeblazen' of mijn opgeblazen buik bij mensen verklaren. Ik zie er soms gewoon opgeblazen uit, ik verf mijn haar soms enorm schreeuwerige kleuren en ik draag soms dingen die niet iedereens stijl zijn. Ik wil gewoon echt mezelf kunnen zijn en dat wordt voor mij steeds makkelijker.
Alleen is het een proces. Het is een proces om mijzelf te leren accepteren, met alles er op en er aan, en niet meer te twijfelen over hoe ik er uitzie. Niet meer dingen denken als: 'Is dit niet te strak of te aanstootgevend voor anderen?' omdat twee jongens 5 jaar geleden de behoefte voelden op mijn kont te slaan.
Ik ga de opmerkingen van anderen, hun problemen die zij schijnbaar dan met mij hebben, niet meer bij mezelf leggen maar bij hen. Ik ga geen smoesjes voor hen maken als: 'die jongens die op mijn kont sloegen vonden mij blijkbaar erg aantrekkelijk', want zo werkt het niet. Mensen moeten gewoon afblijven van andermans lichaam en als je iets bij iemand ziet en diegene kan binnen 3 seconden het niet fixen? Zeg dan alsjeblieft niets. Houd alsjeblieft je mening voor je, want de ander heeft er echt niks aan, dat weet ik uit ervaring.
Conclusie: weet dat je als jezelf enorm geweldig bent. Weet dat er nou eenmaal zure mensen op de wereld zijn die dingen zeggen als: 'Jij bent wel heel bloot gekleed. Slet'. Weet dat dat ab-so-luut niet oké is dat ze dat zeggen en dat je daar zeker iets tegen hen over mag zeggen. De opmerkingen en meningen die zij hebben over jou, zijn niet jouw probleem, maar die van hen. Blijf alsjeblieft je geweldige zelf en als je het enorm moeilijk hebt met de meningen van anderen en je eigen zelfbeeld, doe dan gerust waar jij je fijn bij voelt. Zou je het liefst in therapie willen om hulp hierbij te krijgen? Doe dat dan vooral. Luister naar waar jij behoefte aan hebt en weet dat het oké is om niet oké te zijn.
Weet ook dat je nooit de enige met problemen bent. Je bent geen vreemde eend in de bijt, je bent iemand die met zichzelf in de knoop zit en dat is volkomen oké. Niks is vreemd of raar.
Weet gewoon dat je je eigen persoon bent en zelf enorm geweldig bent zoals je bent. Ook al voelt dit soms totaal niet zo...
Jezelf is de mooiste persoon die je kan zijn.
Zo zie ik het althans.
Komentarze