'Toen ik weer eens snauwerig uitviel naar mijn omgeving, had ik door dat ik verandering moest aanbrengen'
Allereerst even een mededeling: het klopt dat ik twee keer niet heb gepost! Ik heb het heel druk gehad met school en de verbouwing die hier thuis gaande is. Om deze reden ben ik simpelweg gewoon twee keer vergeten te posten, dus vandaar. Ik ben niet gestopt met dit blog en zal vanaf nu ook gewoon weer verder gaan schrijven :)
Dan nu door naar het onderwerp van vandaag. Het voelt voor mij enorm stom om hierover te praten (aangezien het een klein iets is, terwijl er zoveel grote dingen gaande zijn), maar de laatste tijden heb ik veel last gehad van stress. Ik moest twee verslagen opleveren, met daarbij een montage en een script. Ook moest ik mij voorbereiden op een zangoptreden. Het was dus allemaal tegelijk nogal veel. Ik stond elke dag vroeg op en ging laat naar bed. Constant bezig met een script schrijven, verslagen schrijven, een montage maken en me voorbereiden op het optreden. Gedurende dit alles, werd het in mijn kamer een behoorlijke troep vanwege de verbouwing en de chaos in mijn hoofd. Ik liet kleren rondslingeren, ruimde spelletjes niet meer op in mijn kast, etc. Toen alles was ingeleverd, was mijn lichaam nog steeds in de "werk" modus en kon ik niet echt rust vinden. Ik moest nog wel dingen voor school doen, maar geen dingen die al heel dichtbij waren. Toch merkte ik dat de onrust in mijn lichaam, verlammend werkte.
Dit was ook terug te zien in mijn kamer. Het was nog steeds een troep en werd met de dag erger. Ik ben juist een persoon die rust om haar heen nodig heeft. Als ik dit niet heb, wordt het druk en onoverzichtelijk in mijn hoofd en ga ik dingen vergeten, uitstellen of word ik sneller geagiteerd. Toen ik weer eens snauwerig uitviel naar mijn omgeving, had ik door dat ik verandering moest aanbrengen. Ik wilde meer rust voor mezelf creëren en dat kon ik doen door mijn kamer op te gaan ruimen.
Alleen vond ik het lastig om hieraan te beginnen. Ik merkte dat ik zo overweldigd was door alle troep, dat mijzelf tot actie aanzetten bijna onmogelijk was. Om die reden besloot ik ook een lijstje te maken met dingen. Zo had ik alles dat ik in mijn kamer veranderd wilde hebben, onderverdeeld in kleine taken. Zoals Anna van Frozen zei: 'do the next right thing'. Dus ik begon met mijn bed verschonen en plande de andere taken voor andere dagen in. Had ik nog fut om toch door te gaan? Dan was dat mooi meegenomen, maar het was vooral geen verplichting. Zo heb ik uiteindelijk toch vrijwel alles in mijn kamer kunnen doen en heb ik voor mezelf rust gecreëerd. Doordat ik alles in kleine stapjes verdeelde en mijzelf geen druk op legde, lukte het om uiteindelijk toch alles te doen.
Nu ging het toevallig over mijn kamer, maar het kan ook over andere dingen gaan. Toen ik op mijn diepste punt zat, kostte alles te veel energie. Om uit bed te stappen, mij aan te kleden. Alles was te veel. Toen heb ik ook dingen in kleine stapjes verdeeld en ging dat al veel makkelijker. De ene dag was beter dan de andere, maar met kleine stapjes kwam ik er wel. Dit is dan ook een techniek die ik al voor een hele lange tijd gebruik. Het ene moment gaat het beter dan het andere en dat is oké. Het is oké om niet altijd 100% te zijn. De ene dag is geweldig, de ander weer wat minder. Mental health is nou eenmaal een proces en dat is nooit alleen maar een stijgende lijn. Het gaat met ups en downs.
Ik zou je dan ook mee willen geven dat je alles op je eigen tempo kan doen. Maak een lijstje met dingen die je moet doen en leg jezelf vooral geen druk op om die lijst gelijk af te werken. Zie wanneer je tijd ervoor hebt en wanneer je je er goed genoeg voor voelt. Ik voelde mij na één taak goed genoeg om alles te doen, maar voor anderen kan dit weer anders zijn. Bekijk dus alles stapje voor stapje en luister vooral naar jezelf en naar wat jij nodig hebt. Dat is immers het belangrijkst.
Zo zie ik het althans.