'Pas toen ik wat ouder was, durfde ik meer mijzelf te zijn'
Inmiddels ben ik alweer enige tijd actief in het dating circuit. Of nou ja, actief. Ik swipe wat af op Tinder, Bumble en weet ik veel wat nog meer, maar heb niet echt succes. Alweer enige tijd staan mijn voorkeuren op mannen en vrouwen en ik merk dat ik in mijn hoofd een bepaald beeld had. Ik zou eindelijk voor het eerst met een vrouw op date gaan. De realiteit was alleen anders: wel wat matches, maar elk gesprek leidde tot niks.
Ik denk dat dit ook komt door mijn terughoudendheid. Ik ben altijd iemand geweest die, op het gebied van daten, de kat uit de boom kijkt. Ik weet niet, ik heb het altijd lastig gevonden om mezelf "bloot" te geven en te vertellen wat er écht in mijn omging. Ik hield ze altijd een beetje op een afstand.
Zo ook bijvoorbeeld in relaties. Ik vind het lastig om 100% voor een relatie te gaan. Een deel van mij is altijd bang om mijzelf helemaal te verliezen in een relatie. Dit kwam ook omdat ik altijd onzeker over mezelf ben geweest. Ook denk ik dat het feit dat ik herhaaldelijk ongewenst op mijn kont werd geslagen door twee ouderejaars, terwijl ik een eerstejaars middelbare scholier was, hier niet bij heeft geholpen. Het heeft mijn beeld van mijzelf verandert. Daarvoor zag ik mijzelf gewoon als mijzelf en niets meer. Daarna merkte ik dat ik de gedachte kreeg dat mensen mij eventueel op een seksuele manier konden bekijken. Dit was iets waar ik totaal nog niet klaar voor was, en dus hield ik in relaties vaak enige afstand.
Ik heb dit altijd lastig gevonden. Ik wilde tegelijkertijd natuurlijk echt mijzelf verliezen in relaties, maar mijn onzekerheden kwamen vaak opspelen. Ook heb ik het altijd moeilijk gevonden om iemand toe te voegen aan de familie. Ik was zo gesteld op hoe de relatie met mijn familie was (hecht en precies zoals ik het hebben wilde), dat ik het lastig vond om daar nog iemand aan toe te voegen. Op die manier heb ik mensen daarom ook enigszins weggeduwd. Voor mijn gevoel was ik in een relatie teveel afhankelijk van anderen en ik hield er juist van om onafhankelijk te zijn. Pas toen ik wat ouder was, durfde ik meer mijzelf te zijn en kreeg ik door wat ik nou echt wilde.
Toch blijf ik het lastig vinden. Daten heb ik bijvoorbeeld zelf een hekel aan. Ik haat het hoe zenuwachtig ik altijd ben. Ik weet namelijk nooit in welke situatie ik terecht zal komen en hoe de ander zal zijn. Ik ben iemand die altijd graag de controle heeft en om het dan los te laten vind ik moeilijk.
Sinds ik uit de kast ben gekomen als biseksueel, merk ik dat ik veel meer weet wat ik nou wil. Wat ik zoek in een relatie. Ook weet ik dat het voor mij voorlopig nog niet echt hoeft. Ik ben graag singel. Ik houd ervan om in het midden van mijn bed te liggen. Ik houd ervan om stiekem een beetje te flirten met anderen. Ik houd ervan om gewoon voor mezelf het leven langzaam uit te vogelen. Wil ik ooit een kind, maar heb ik nog geen partner? Dan ga ik het als alleenstaand ouder doen. Om deze reden swipe en date ik ook nog niet echt actief. Kom ik in het dagelijks leven een man of vrouw tegen die mijn hart sneller laat kloppen? Dan sta ik zeker open om verandering te brengen in het singel leven, maar voor nu vind ik het prima zo.
Ook heb ik mijzelf veel meer leren waarderen, sinds ik erachter ben dat ik bi ben. Dingen die ik in andere vrouwen aantrekkelijk vind, begin ik ook mooi te vinden aan mezelf. Waar ik voorheen mijn tummyrol niet kon waarderen, maar dat bij een andere vrouw prachtig vond, ben ik het ook bij mezelf gaan waarderen. Ik ben mezelf anders gaan bekijken en dat is iets dat ik iedereen aanraad. Ik ben dus letterlijk mijzelf zo gaan toespreken, als dat ik bij anderen doe.
Weet dus dat het volkomen oké is als je nog niet weet wat je nou wil of zoekt in een relatie. Weet ook dat het oké is als je tegen daten opziet. Je hebt ook niet per se iemand nodig om gelukkig te zijn. Je kan prima alles in het leven bereiken dat je wil, zonder een partner. Het is dan ook volkomen oké om ervoor te kiezen om gewoon voor altijd (of zolang als je wil) singel te blijven. Weet gewoon dat de dingen die society soms als "normaal" ziet, niet voor iedereen zijn. Ieder mens is uniek en iedereen vogelt dingen voor zichzelf uit. Het mag dan wel "de norm" zijn om in een relatie te zijn (waar ik het zelf niet mee eens ben, maar dat even terzijde), maar dat betekent nog niet dat dat ook echt moet. Ik weet van mezelf dat ik uiteindelijk wel een partner wil, maar over de tijdlijn denk ik nooit na. Het gebeurt wanneer het gebeurt en dat vind ik prima. Tot die tijd werk ik aan mezelf en geniet ik gewoon van alles dat het leven mij te brengen heeft. Wees dus niet te streng voor jezelf en zoek uit wat jij nou écht wil. Trouw aan jezelf blijven is het belangrijkste dat je kan doen.
Zo zie ik het althans.