'ik ben het zat om mijn eigen waarde af te laten hangen van het feit of ik wel of niet in een kledingstuk pas'
Toen ik laatst naar mezelf in de spiegel keek, terwijl ik mijn tanden aan het poetsen was, bekritiseerde ik mijzelf. Ik bekeek mijzelf van top tot teen en bekritiseerde hoe ik er uitzag. Met name dan mijn buik. Dat is altijd mijn onzekerheidspuntje geweest. Ik heb altijd de gedachte gehad: 'Ik ben net slank genoeg om in het plaatje te passen'. Het was, toen ik dat weer dacht, dat ik mij realiseerde dat ik iets heel belangrijks vergat: bestaansrecht.
Ik heb het recht om te bestaan, ik heb het recht om er te zijn, ik heb het recht om te doen wat ik wil. Bestaansrecht is niet alleen maar voor een bepaald soort mensen. Bestaansrecht heeft iedereen. Toen ik mij dat bedacht, merkte ik dat ik best wel een klein beetje emotioneel werd. Ik merkte toen pas hoeveel ik mij zelf ontzegde, doordat ik voor mijn gevoel in een bepaald vakje moest passen. Ik merkte dat ik geen crop tops of te strakke jurkjes wilde dragen. Onlangs heb ik dan ook een strakke jurk gekocht en ben ik begonnen met crop tops te dragen. Gewoon om dat innerlijke stemmetje de middelvinger te geven en te doen wat ik zelf wil.
Kleding is immers niet gemaakt voor een bepaald soort mens. Het is niet alleen maar weggelegd voor een bepaalde doelgroep. Het is voor iedereen. De opmerking: 'clothing is made to fit us not the other way around' is er eentje die ik vaak gebruik voor mezelf. Wanneer ik baal omdat ik een maat groter moet kopen, dan de maat die ik normaal heb, denk ik daaraan. Ik ging laatst galajurken passen en de jurken die er allemaal waren, hadden mijn maat in hun label staan. Echter paste ik er geen, omdat het merk kleine jurken maakt. Toen de verkoopster mij dat vertelde, had ze een meelevende blik in haar ogen. Ik begrijp het wel, maar ik ben het zat om mijn eigen waarde af te laten hangen van het feit of ik wel of niet in een kledingstuk pas. Waarom geef ik zoveel om die twee cijfers in het labeltje?
Ik heb bestaansrecht. Ik heb het recht om hier te zijn, om mijn curves te laten zien, om die bikini of lingerie te dragen. Ik heb het recht om mezelf te zijn en mezelf niet te verstoppen. Waarom maak ik het mijzelf soms dan zo moeilijk? Omdat het altijd een struggle is. Het is iets dat we al van jongs af aan meekrijgen met modebladen en bijvoorbeeld Disneyfilms. Fuck dat beeld! Ik wil genieten van alles, ik wil de kleding dragen die ik wil. Ik wil kleding passen, mij realiseren dat het niet past en dan zonder enig probleem een grotere maat pakken. Waarom zou ik mij daar immers voor hoeven te schamen? Geef mij die XL maar, als de L niet past. Geef mij maar een 44 van de jurken, omdat de 42 niet past. What the hell: geef mij alle maten die er zijn! Geen enkele maat is namelijk slecht of goed. Zolang jij je maar geweldig voelt zoals je bent. Je neutraal voelen is trouwens ook goed. Body neutrality kan enorm helpen. Je denkt dan niet slecht over je lichaam, maar ook niet goed. Gewoon neutraal. Je laat jezelf zijn zoals je er bent en dat is ook een mooi iets!
Ik heb mij de laatste tijden enorm gerealiseerd hoe erg ik mijzelf tekort heb gedaan. Het is een heel proces, maar ik weet wel dat ik dit aan wil pakken. Ik ben er natuurlijk al heel lang mee bezig, maar ben pas toen echt in gaan zien dat het zo niet langer kan. Ik moet mijzelf dat bestaansrecht gunnen, moet mijn lichaam bedanken voor alles dat het verdraagt (soms maak ik het mijn lichaam namelijk erg moeilijk). Ik wil van mijzelf gaan houden, maar dat is natuurlijk een proces. Ik heb het meerder periodes gehad (dat ik van mijzelf hield), maar val altijd weer terug. En dat is niet erg, maar ik gun mezelf zoveel meer. Ik wil net zo tegen mezelf praten als dat ik tegen anderen doe: met respect en liefde.
Weet dus dat je bestaansrecht niet bepaald wordt door je kledingmaat, je haarkleur, je huidskleur, je hobby's of wat dan ook. Je bestaansrecht heb je gekregen, zodra je op deze wereld kwam. Je verdient het om hier te zijn en om gelukkig te zijn. Je verdient het van jezelf te houden. Self love verdien je niet pas bij een bepaalde maat. Self love verdien je altijd. Weet dus dat je het waard bent om hier te zijn. Het is altijd een proces, maar eentje die het waard is om te doorlopen.
Zo zie ik het althans.