'pas wanneer je het liedje hardop zingt en afmaakt, krijg je rust'
Wat als gedachten heb ik zelf behoorlijk vaak. Dit zijn gedachten als: 'Wat als ik deze keer wel ga overgeven?' of 'Wat als de ander mij helemaal niet mag?'. Dit zijn de gedachten die dagelijks door mijn hoofd heen razen.
Het zijn ook de gedachten die ervoor zorgen dat ik bepaalde dingen niet doe. Gewoon omdat ik dingen denk als: 'Wat als iedereen het slecht vind?'. Ik zou bijvoorbeeld graag zelf short movies willen maken voor op social media. Ik zie ze steeds vaker langskomen en zie het als een leuk project om mijn portfolio uit te breiden en een nieuwe showreel in elkaar te zetten. Ook geeft mij dat de kans om te groeien als filmmaker. Toch word ik enorm tegengehouden om het ook daadwerkelijk te doen. Niet door mijn omgeving, maar door mijzelf en dat is iets dat ik zelf behoorlijk lastig vind.
Ik ben altijd al een voorstander geweest van de dingen doen die je graag zou willen doen. Wil je naar de Olympische spelen? Ga ervoor. Ik houd ervan om groots te dromen, maar toch kan ik het niet helpen om de 'wat als...' gedachten mij soms te laten stoppen. Waarom ik mij hierdoor laat tegenhouden? Geen idee.
Het wordt wel steeds makkelijker om deze twijfels en gedachten achter mij te laten. Om meer mijn eigen weg te gaan en te kiezen voor wat ik wil. Het is natuurlijk een leerproces, maar soms zou ik wel willen dat het sneller ging. Dat het makkelijker ging. Dat ik als het ware gewoon een knop om kon zetten en dat het dan gelijk gefixt was. Helaas werkt het echte leven niet zo. Ik zal dan ook mijn best blijven doen om die twijfels steeds meer naast mij neer te leggen en steeds meer echt voor mijzelf te kiezen.
Ik accepteer dat het niet een makkelijk proces is, maar wel een nodig proces. Ik heb mijzelf altijd aangeleerd dat mijn eigen waarde afhangt van anderen. Hierdoor heb ik de kritische gedachten, die in een eerder blog beschreven staan, en de 'wat als' gedachten leren omarmen. Nu ik 22 ben is dat natuurlijk iets dat mij erg dwars zit in mijn dagelijks leven. Toch is het al een hele stap vooruit dat ik de gedachtegang door heb en kan loslaten. Het gebeurd niet meer onbewust, maar wordt steeds een bewuster iets. Ik heb steeds vaker en sneller door dat ik de 'wat als' gedachte heb en probeer deze dan naast mij neer te leggen door het hardop uit te spreken. Als ik dit namelijk doe, zit de gedachte niet meer alleen in mijn hoofd. Dan is het niet meer alleen mijn gedachte. Het is eigenlijk hetzelfde als met een liedje in je hoofd: pas wanneer je het liedje hardop zingt en afmaakt, krijg je rust.
Ook denk ik trouwens dat ik echt niet de enige ben met deze gedachten. Wat ik hier beschreven heb is op mij persoonlijk gericht, maar ik weet dat anderen dit soort gedachten ook hebben. Tegen hen wil ik zeggen dat het niet altijd klopt wat je hoofd je wijs probeert te maken. Het is niet altijd waar en komt echt niet altijd uit. Ik kan vijfhonderd keer denken 'wat als ik nu wel ga overgeven?' en dat het dan toch niet uitkomt. Ik kan duizend keer tegen mijzelf zeggen 'wat als niemand mij mag?', maar dat is ook absoluut niet waar. Het is eigenlijk een soort van gevecht met je innerlijke pester. Een gevecht dat noodzakelijk is om aan te gaan en waarvan de kans veel groter is dat je wint dan verliest. Ga dus bij jezelf aan wat jou tegenhoudt in het leven voordat je de persoon kan zijn die je wilt zijn. Je bent namelijk geweldig en verdient alles dat je wilt in het leven.
Zo zie ik het althans.
Comments