'steeds van winkel naar winkel gaan en teleurgesteld worden, zorgde dat voor een negatief zelfbeeld moment'
Allereerst: het klopt dat er inderdaad geen post is geweest twee weken geleden. Vanwege alle drukte die ik met school ervaar en alles dat ik moest doen, kwam het er helaas niet van. Maar nu pak ik het weer gewoon op natuurlijk! Ik merk namelijk dat ik het nog steeds erg leuk vind en ik heb mijn blog nu al 1 jaar! Wow! De tijd vliegt :)
Nou hup: door naar de post.
De afgelopen weken zijn voor mij redelijk triggerend geweest. Ik denk dat het komt, omdat het weer echt fluctuerend was en ik daar nooit zo heel goed op ga. Doordat mijn angst voor overgeven ontstaan is door een zonnesteek in een warm land, ben ik nogal angstig en schichtig als het aankomt op warm weer. Doordat ik geen controle had over het weer, mijn angsten daarover en hoe mijn schoolwerk beoordeeld zou worden, zocht ik controle over iets anders. Ik viel weer in triggerende eetpatronen, zoals bijvoorbeeld het gevoel hebben om dingen te compenseren. Dan denk ik dingen als: 'Ik wil na het avondeten een ijsje, dus dan moet ik ruimte over laten'. En dat soort dingen. Ik zag natuurlijk algauw in dat dat niet goed is, dus ga dan gelijk met mijn ouders hierover praten. Deze keer was het mijn moeder bij wie ik verifieerde of het gezonde of ongezonde gedachtes waren. Dit helpt mij altijd heel erg om wat orde in de chaos te scheppen.
Dit was alleen niet de enige reden waarom het de afgelopen tijd triggerende weken voor mij waren. Ik moest voor mijn werk een nieuwe broek kopen en overal waar ik broeken paste; zaten ze niet goed. Dan waren ze weer te strak en had ik ineens een totaal andere maat nodig dan normaal, dan waren de broekspijpen weer veel te kort, enzovoort. Nooit paste het goed en steeds van winkel naar winkel gaan en teleurgesteld worden, zorgde dat voor een negatief zelfbeeld moment.
Een ander moment was tijdens het sporten. Elke donderdag sport ik met een groepje en afgelopen les gingen we een hartslagmeting doen. Op basis daarvan kan je afleiden of je een goede of slechte conditie hebt. Bij mij kwam er uit dat mijn conditie slecht is. Ik vond dit enorm confronterend, omdat ik altijd heb gedacht dat deze goed was. Niet uitmuntend natuurlijk, maar wel oké. Slecht was het tegenovergestelde van wat ik dacht.
Al deze situaties zorgden ervoor dat ik enorm getriggerd werd en slecht over mezelf begon te denken. Ik vond dit lastig, omdat ik gelijk gedachten kreeg als: 'Ik moet afvallen en meer sporten, zodat ik een betere conditie krijg en gezond word'. Het zijn veel dingen die ik 'moet' van mezelf en zo werkt dat natuurlijk niet echt. Ik moet niks, als ik iets wil dan is dat prima, maar moeten is voor mijn gevoel verkeerd. Ik moet niet afvallen, als ik dat wil dan is dat prima maar moet dat wel om de juiste redenen zijn. Voor mijn gevoel is willen afvallen al gelijk iets slechts en gelijk een teken dat ik niet blij ben met mijn lichaam. Terwijl dit niet het geval is. Ik wil wat afvallen omdat eigenlijk mijn BMI wat te hoog is, maar mijzelf vind ik goed genoeg. Ik vind dat ik er mag zijn. De ene dag gaat het beter dan de andere dag. De ene dag vind ik mijzelf mooi, de andere dag ben ik meer body neutral.
Het zijn dus voor mij een hoop triggerende dagen geweest en ik merk dat ik er nog steeds wel last van heb, maar dat is nou eenmaal zo. Ik zorg er vooral voor dat de gedachten niet in mijn hoofd blijven en daar de kans krijgen om te gaan etteren als een open wond. Bij mij helpt erover praten dan heel erg. Ik deel de gedachten hardop met, bijvoorbeeld, mijn moeder en geef dan ook eerlijk aan dat ik niet precies weet wat nou een goede of een slechte gedachte is. Doordat iemand die jou van buitenaf ziet en een bepaald beeld van jou heeft, de gedachten hoort; kan diegene goed als klankbord fungeren. Ook helpt het mij heel erg om het bijvoorbeeld met een vriendin te delen. Laatst was ik met een vriendin gezellig winkeltjes aan het bezoeken en toen heb ik haar verteld over de gedachten enzo. Door te horen hoe zij erover dacht, zorgde dat heel erg dat ik niet alleen maar in mijn hoofd "vastzat" en de gedachten een rustig plekje kon geven.
Ik ben dus nog steeds hard op weg om echt mezelf een plaatsje in de maatschappij te gunnen. Het gaat al beter dan eerst, maar het is natuurlijk een proces! Wees dus alsjeblieft niet te streng voor jezelf (makkelijker gezegd dan gedaan), want beter dan je best kan je niet doen. Sommige periodes zijn zwaarder dan anderen, maar weet dat je tot nu toe alle slechte of moeilijke dagen hebt overwonnen! Je bent er nog steeds en je mag er ook zeker zijn :) Wees dus lief voor jezelf en probeer jezelf niet gek te maken door in je hoofd te blijven zitten. Daar bereik je namelijk niets mee.
Zo zie ik het althans.