'ik denk dat mensen zich wel herkennen in het gedeelte waarbij je denkt dat je lichaam er anders uitziet dan hoe het er echt uitziet'
Body dismorphia (BDD) is een stoornis in de lichaamsbeleving (1). Degene die BDD heeft is ervan overtuigd dat een bepaald lichaamsdeel lelijk is, terwijl buitenstaanders dit niet zo zien. Het veroorzaakt schaamte en soms zelfs walging bij degene die BDD heeft.
Het is niet duidelijk wat de precieze oorzaak is van deze stoornis. Wel wordt gedacht dat het negatieve zelfbeeld op jonge leeftijd is ontstaan, vaak zo rond 12-13 jaar, door onder andere kindermishandeling, seksueel misbruik, minachting en pesterijen (2).
Body dysmorphia wordt vaak behandeld met cognitieve gedragstherapie (CGT). Hierbij ga je de confrontatie aan met de angsten die je hebt. Ook kan er medicatie worden ingezet omdat er bij BDD ook sprake kan zijn van een tekort aan serotonine. Dit is een belangrijk stofje in die hersenen bij het regelen van gevoelens van angst en somberheid (3).
Ikzelf heb gelukkig geen body dismorphia, maar ik denk dat mensen zich wel herkennen in het gedeelte waarbij je denkt dat je lichaam er anders uitziet dan hoe het er echt uitziet. Ik denk bijvoorbeeld de ene keer dat ik dikker ben dan de andere keer. Ik weet van mezelf dat ik niet dik ben, maar toch laat mijn brein het soms zo zien alsof dat wel zo is. Dan ga ik mij onzeker voelen en wil ik het liefst wegduiken in mijn bed. Daarom heeft het voor mij ook heel lang geduurd voordat ik een spiegel op mijn kamer wilde. Ik kon het namelijk mentaal niet aan om langs te lopen en mijzelf in de spiegel te zien. Vooral wanneer ik geen kleding aanhad.
Tegenwoordig is dat niet meer zo. Tegenwoordig heb ik een spiegel voor mijn kamer en voel ik mijzelf veel zelfverzekerder. Ik ben steeds blijer met wat ik zie, maar dat heeft een hele tijd geduurd. Ik heb mijzelf dan ook best door een hel geduwd. Ik moest leren om een gezonde band met eten te krijgen, omdat ik in mijn verleden een eetstoornis heb gehad. Hier heb ik al eens een eerder blog over geschreven, maar het was een eetstoornis vanwege mijn angst voor overgeven. Hierdoor heb ik geen gezonde band met eten gehad. Dit bleef zo door mijn onzekerheden. Ik begon af en toe te compenseren. Dan wilde ik bijvoorbeeld 's avonds een toetje, dus zorgde ik ervoor dat ik tijdens het avondeten wat minder at zodat het geen effect zou hebben op mijn gewicht. Dat zijn natuurlijk geen gezonde gedachten of dingen.
Ik ben dan ook nog steeds erg bezig met het leren van wat nou wel of niet een gezonde gedachtegang is als het aankomt op eten. Er is natuurlijk niet één optie dat gelijk voor iedereen werkt. Hetgeen dat mij erg geholpen heeft om te komen waar ik nu ben, is praten. De gedachten die ik heb, spreek ik hardop uit. Het is een soort van factchecking. Wat in mijn hoofd logisch klinkt, kan hardop ineens dat niet zijn. Mijn omgeving kan dan op dat moment zeggen dat wat ik denk niet klopt en kan mij helpen om wel een kloppende gedachtegang te creëren. Hierdoor krijg ik nu steeds sneller door wanneer een gedachte niet oké is en kan ik het loslaten en overstappen op een gezondere gedachtegang.
Ik ben de laatste tijd ook veel meer aan het genieten van eten. Ik houd er van om zelf eten klaar te maken en met anderen te delen, maar ik houd er nu ook steeds meer van om lekker eten te eten. Ik probeer steeds meer verschillende gerechten en probeer steeds nieuwe dingen uit. Ik ben altijd iemand geweest van: 'Wat de boer niet kent dat vreet hij niet', maar verleg nu steeds meer mijn culinaire grenzen. Ik merk dus echt dat ik groei als persoon en dat is erg fijn.
Nu ik dit allemaal schrijf, voelt mijn beginpunt als een eeuw geleden. Dit blog voor mij helpt mij ook heel erg met dingen een plaats geven en groeien als persoon. Ik kijk terug op waar ik begonnen ben en waar ik nu ben en dat helpt heel erg in mijn proces. Ik raad iedereen dan ook aan om soms even stil te staan bij hoever je al gekomen bent. Het is niet zo dat je jezelf pas een klopje op de schouder mag geven als je voor jouw gevoel je doel hebt bereikt. Ook tussendoor mag je je stappen vieren en jezelf feliciteren met je vooruitgang. Dat wilde ik even gezegd hebben.
Ook weet ik natuurlijk dat het soms lastig kan zijn om denkpatronen te veranderen of te achterhalen. Weet dat het oké is als je je totaal niet oké voelt. Weet dat je niet streng voor jezelf hoeft te zijn als je niet voldoet aan je eigen zelfbeeld. Wees alsjeblieft lief voor jezelf en gun jezelf de ruimte en tijd. Praat over en tegen jezelf zoals je dat zou doen over een vriend of onbekende. Ga jezelf dus alsjeblieft niet afkraken, want daar heb je niks aan. Weet dat je niet de enige bent die de gevoelens heeft die jij nu hebt. Voel je dus geen vreemde eend in de bijt, maar weet dat je niet alleen bent. Ik hoop dat je de mensen toe kan laten die graag er voor je willen zijn en dat je niet alles in je eentje probeert op te lossen. Weet dat je altijd iemand hebt, ook al lijkt dat soms niet zo. Je bent goed zoals je bent en wees lief voor jezelf.
Zo zie ik het althans.
Bronnen
(1) Body Dysmorphic Disorder (BDD), Amsterdam UMC (2) 4. Body Dismorphic Disorder (BDD), mentaalbeter
(3) Hulp en advies bij BDD, ADF
Comments