'Deze invullingen voor anderen heb ik eigenlijk al zolang ik mij kan herinneren'
Mijn brein ziet soms dingen in situaties die er niet zijn. Het is vaak heel erg bezig met het over-analyseren van situaties. Hierdoor kan ik in een simpele 'ok' als antwoord, via WhatsApp, dan gaat mijn brein rampscenario's bedenken. Dan denk ik dingen als: 'diegene vind mij vervelend en irritant'. Dan maak ik mijzelf helemaal gek en wordt ik onzeker.
Dit gebeurd helaas redelijk vaak en ik word er best gek van. Waarom maak ik mij zo vaak druk over wat anderen denken? Het is dan vaak niet eens zeker of ze dat denken, maar het is meer dat ik denk dat zij dat denken. Dat klinkt misschien verwarrend, maar het is iets dat mij dagelijks toch echt bezig houdt.
In de afgelopen jaren ben ik al erg vooruit gekomen. Ik heb geleerd om meer van mijn eigen kracht uit te gaan en mij minder zorgen te maken over wat anderen denken. Ik loop dan ook gerust met een kersttrui aan in november. Alleen sluipt het er soms weer in. Die onzekerheid. Dan zie ik weer een blauw vinkje op WhatsApp zonder reactie. Dan draag ik iets dat ik normaal nooit zou dragen en krijg ik gedachten als: 'Wat zouden ze er van vinden? Het is vast stom'.
Deze invullingen voor anderen heb ik eigenlijk al zolang ik mij kan herinneren. Zoals ik al in een eerder blog benoemde wilde ik altijd de perfecte dochter zijn. Ook vond ik het altijd vreselijk als ik anderen kwetste. Het ging zelfs zo ver dat ik een tijdje dacht dat ik 100% zeker wist dat anderen mijn ouders mij liever kwijt dan rijk waren (aangezien ik geen perfecte dochter was). Vervolgens ging ik heel boos tegen hen doen waardoor zij dan vervolgens daar boos op reageerden. Dit zag ik dan als een bevestiging van mijn gevoelens, waardoor ik mijzelf enorm gekwetst voelde. Ik zie nu in dat dat totaal niet goed was en werk er aan.
Het is natuurlijk een heel proces en gaat dus soms nog behoorlijk mis. Hetgeen dat vooral telt is dat ik er echt mee bezig ben en dat het oprecht steeds beter gaat. Ik heb de afgelopen tijd geleerd dat, als ik niet mijn eigen grenzen bewaak, niemand dat doet. Ik ben dus echt positiever over mijzelf na gaan denken en heb het ook sneller door als ik bepaalde gedachten heb. Ik kan nu vaak tegen mezelf zeggen: 'Okay, deze gedachten laat ik nu in deze ruimte achter. Zodra ik hier wegloop denk ik er niet meer aan en heb ik het losgelaten'. Dit werkt dan ook echt en ik merk dat ik er steeds meer rust door krijg.
Kortom: het is dus een heel proces en ik zal er denk ik altijd wel mee bezig blijven. Met dat over-analyseren. Ik zie wel echt dat ik al ver gekomen, maar weet ook dat ik echt nog wat stappen moet zetten. De onzekerheid die ik soms heb wordt wel al steeds minder. Ik maak me dus steeds minder druk over hoe berichten van mij op anderen over kunnen komen. Ook laat ik steeds sneller berichten van anderen los en blijven deze niet meer in mijn hoofd zitten.
Het is dus een proces, maar weet dat het absoluut geen onmogelijk proces is. Weet gewoon dat je awesome bent en dat je meer aankunt dan je denkt. Je bent fantastisch en dat mag je echt wel van jezelf denken. Dit is absoluut geen arrogantie of is. Het is zelfliefde en zelfliefde is iets dat iedereen verdient.
Zo zie ik het althans.
Comments