‘Als je ergens bang voor bent, moet je het juist doen’
Ik moet zeggen: ik vind dit best een moeilijk blog om te schrijven. Ik vind het namelijk best een beetje moeilijk om toe te geven dat feestjes mij stress bezorgen. Ik bedoel: waarom zou een feestje stress bezorgen? Waarom zou er anxiety ontstaan? Mijn gedachten gaan gelijk allemaal dingen bedenken als: 'Nou niet zo overdreven doen' of 'Je stelt je aan'. Dat zijn de momenten dat ik 'stop' moet zeggen en de kritische gedachten geen aandacht meer moet geven. Ik krijg nou eenmaal stress en anxiety van feestjes. Zo is het gewoon en dat is oké. Vandaar dat ik gewoon vol goede moed, en met spanning in mijn maag, dit blog ben gaan schrijven. Een middelvinger opstekend naar mijn interne hatelijke stem.
Voor de mensen die dichtbij mij staan is dit geen verrassing. Feestjes, en eigenlijk alle activiteiten waar alcohol bij komt kijken, geven mij anxiety. Vroeger was dit zelfs zo erg, dat ik gewoon niet ging. Als ik werd uitgenodigd zei ik: 'nee dank je' en bleef ik veilig in mijn huisje.
Pas dit jaar ben ik echt mijn grenzen gaan verleggen en naar feestjes toe gegaan (uiteraard alleen toen dit mocht). Ik ben voor het eerst naar een feest van een vriendin geweest en ben naar een borrel van school geweest. Ook heb ik mij ingeschreven voor het komende Halloween feest van mijn school. En guess what? Ik kijk ernaar uit! Ik heb al mijn hele outfit en enge make-up gepland en aangeschaft. Als je mij dit 5 jaar geleden had verteld had ik je uitgelachen. Ik? Uitkijken naar een feest? Kan niet. Echter kan dat dus wel!
De reden dat feesten mij anxiety geven is de alcohol. Er wordt natuurlijk genoeg alcohol geschonken en gedronken. Mensen worden natuurlijk dronken en dat is hetgeen dat ik nog altijd eng vind. Ik ben door mijn emetofobie namelijk altijd nog bang dat mensen gaan overgeven door alcohol. Dat is ook één van de redenen waarom ik geen alcohol drink.
Daarom vermeed ik het dus altijd, maar tegenwoordig ben ik dat steeds minder gaan doen. Ik vind het nog steeds enorm spannend en soms nog steeds eng. Wanneer ik er naartoe rijd krijg ik altijd gedachtes als: ‘Ik kan ook gewoon zeggen dat ik niet lekker ben. Of dat ik het gewoon eng vind vanwege mijn angst’ (ik ben zelf enorm open naar mijn omgeving toe over situaties eng vinden, vandaar dat ik het hen ook gerust laat weten). Toch koos ik er laatst bij een school borrel voor om te gaan.
Dit was misschien ook wel zo, omdat ik de omgeving vertrouwde. Ik was namelijk met mijn vrienden van de opleiding die ik nu doe en hen vertrouwde ik. Ik wist dat als er een situatie was die ik niet fijn vond, dat ik dan op hen kon vertrouwen. Dus ging ik. Ik zat wel echt trillend in de auto, terwijl mijn hoofd vol doemgedachtes zat, maar ik ben gegaan! Ik heb van tevoren een outfit uitgekozen, heb mijn haar en make-up leuk gedaan en stapte het café binnen.
Daar was de borrel al vol op gang en de muziek dreunde lekker. Ik heb vervolgens die avond heerlijk gedanst en gelachen met vrienden. Ik heb zelfs toegekeken terwijl er bier pong werd gespeeld! Terwijl ik drank spelletjes dus echt niet leuk vind (dan gaan er alarmbellen rinkelen in mijn hoofd).
Hoe ben ik tot dit punt gekomen? Dat vraag ik mij regelmatig af, maar ik denk dat het te maken heeft met exposure. Ik heb via mijn therapie geleerd om dingen juist te doen als je ze spannend of eng vindt. Daarom heb ik het motto ‘als je ergens bang voor bent, moet je het juist doen’ in het leven geroepen! Dit motto is een erg steunend iets voor mij. Het herinnert mij er dagelijks aan dat ik mijn eigen angsten aan moet gaan en mij hierdoor niet moet laten tegenhouden.
Conclusie: enge situaties uit de weg gaan hebben mij niets dan problemen gegeven. Pas toen ik deze situaties aan ben gegaan, vond ik het niet meer eng en alleen nog spannend. Ik kon toen namelijk zien dat de dingen die ik dacht dat zouden gebeuren, niet gebeurden.
Dus probeer alsjeblieft altijd uitdagingen aan te gaan, mits je je daar prettige bij voelt natuurlijk, en kom er zo achter dat je veel meer kan dan je denkt.
Zo zie ik het althans.