'Ik blijf de persoon die ik nu ben, maar dan misschien wat anders'
Ik sta eigenlijk veel te veel stil bij wat had kunnen zijn. Ik word dan nieuwsgierig naar andere uitkomsten en ga dan fantaseren over wat er allemaal had kunnen gebeuren. Wat nou als ik geen zonnesteek had gekregen in Tenerife; had ik dan mijn angst voor overgeven (emetofobie) niet gehad? Of wat nou als ik was aangenomen op de filmacademie? Zou ik mij daar thuis hebben gevoeld?
Al deze dingen maken mij nieuwsgierig naar de persoon die ik had kunnen zijn. Geloof me; ik wil absoluut niks veranderen aan mijzelf. Ik ben trots op de persoon die ik geworden ben en ben blij met mezelf. Ook focus ik mij niet blind op wat had kunnen zijn, maar ik ben toch altijd wel nieuwsgierig.
Ik merk ook dat dit op de één of andere manier mij rust geeft. Ik ben namelijk ook iemand die toch wel nadenkt over de dood en over wat hierna komt. Dan fantaseer ik over reïncarneren en bedenk ik mij wie ik in een komend leven zou willen zijn. Het haalt een beetje de angst weg voor het onbekende.
Het brengt ook dingen in perspectief voor mij. Ik bedoel, als ik was aangenomen op de filmacademie en nu scenario's; schreef wilt dat nog niet betekenen dat ik een totaal ander persoon was geweest. Ik blijf de persoon die ik nu ben, maar dan misschien wat anders.
Als ik geen emetofobie had gehad, was ik dan een echte feestganger geweest? Hield ik er dan van om alcohol te drinken of dronk ik dan ook niks, net zoals nu?
Wat nou als ik er net zo uitzag als de Victoria Secret modellen? Was ik dan altijd tevreden over mijn uiterlijk of had ik dan ook onzekerheden? Ik weet vrijwel zeker dat dat laatste waar is. Immers is het zo dat iedereen onzekerheden heeft over zichzelf. Hoe perfect wij iemand ook beschouwen, diegene is sowieso onzeker over zichzelf. Het is iets dat nou eenmaal in mens eigen zit en dat iedereen wel heeft.
Ik kan trouwens naar ere geweten zeggen dat ik blij ben met de persoon die ik geworden ben. Als ik terugkijk op alles dat ik heb meegemaakt, zou ik niks veranderen. Ik zou mij alsnog hebben opgegeven voor de filmacademie en het HKU. Ik zou alsnog al mijn hoop hebben gezet op mijn droom om animatie te maken voor Disney. Ook al kwam ik er daarna achter dat dit toch niet iets is dat ik wil en viel ik even in een zwart gat vol onzekerheden. Alles dat ik doorstaan heb heeft mij, mij gemaakt en ik zou er niks aan veranderen.
Weet dus dat er altijd duizenden mogelijkheden zijn die jou tot jou maken. Probeer ook alsjeblieft de persoon die je geworden bent te omarmen, je bent namelijk goed zoals je bent. Wees niet te hard voor jezelf en go with the flow. Je komt echt wel waar je wezen moet. Probeer van de rit er naartoe te genieten.
Zo zie ik het althans.
P.s. Ik dacht vroeger zo totaal niet. Alles moest vastgelegd worden in een bepaald pad, maar ik heb geleerd dat het voor mij veel beter is als ik gewoon meega met wat het leven mij brengt. Ik merk dat ik daar veel minder stress van krijg :)
Comments