‘...uiteindelijk heb ik er zelf bewust voor gekozen om te leven.’
Voor wie het niet weet: kritische gedachten zijn de negatieve gedachten die ik over mijzelf heb. Deze kritische gedachten heb ik al zo lang ik mij kan herinneren, echter werk ik hier pas sinds een aantal jaar aan.
Ik dacht altijd dat deze gedachten normaal waren. Ik dacht altijd dat het normaal was dat een innerlijke stem tegen je zei dat je niet goed genoeg bent of dat je er niet toe doet. Ik dacht dat dit gewoon bij mij hoorde en dat het prima was om mij soms zo ellendig hierdoor te voelen dat ik even wenste niet meer op deze wereld te zijn.
Het was een groep jongeren die mij in heeft laten zien dat het leven zoveel meer te bieden heeft. Dat ik mijzelf zoveel meer te bieden heb. In 2019 ben ik begonnen met groepstherapie. Deze groepstherapie hield in dat ik met leeftijdsgenoten intensief therapie had. Dit vond altijd plaats op dinsdag om 18:30 uur. Ik zeg vond, omdat ik in februari 2021 gestopt ben met deze groepstherapie.
Zij lieten mij dus inzien dat deze gedachten dus niet normaal waren en dat je hier wel degelijk iets aan kan doen. In mijn vorige blogpost beschreef ik dat ik deze gedachten er tegenwoordig gewoon laat zijn en er iets positiefs tegenover zet. Dit doe ik omdat ik heb gemerkt dat, hoe harder ik ze wegduw; hoe meer aandacht ze krijgen en hoe meer ik er dus bij stilsta en me laat meeslepen in het gevoel.
De kritische gedachten ervaar ik de ene keer erger dan de andere keer. De ene keer kan ik er hardop tegen lachen en zeggen: ‘Waar heb je het over? Ik ben geweldig!’, terwijl ik een andere keer als het ware in een spiraal naar beneden glijd totdat ik alleen nog maar mezelf kan haten. Wat mij dan altijd erg helpt is het hardop uitspreken, het uitschrijven, ergens de woorden neersmijten zodat ze alles behalve in mijn hoofd zijn. Zodra ze namelijk uit mijn hoofd zijn, is deze wat leger en is er ruimte voor de goede gedachten. Voor de positieve momenten en de lichtpuntjes.
Waar komen die kritische gedachten eigenlijk vandaan? Volgens een artikel dat ik gevonden heb zijn kritische gedachten terug te leiden naar de jeugd. Bijvoorbeeld naar kritische ouders of als iemand veel gepest is tijdens het opgroeien. Echter is dit bij mij, gelukkig, niet het geval. Een andere reden zou kunnen zijn als je je altijd vergeleken hebt met anderen, maar het kan zelfs aan onze genen liggen of we wel of niet gevoelig zijn voor het ontwikkelen van kritische gedachten (1).
In de loop der jaren heb ik ook ingezien dat kritische gedachten niet per se slecht zijn. Ja ze liegen alsmaar tegen je en geen enkel woord is waar (serieus, ze zeggen alles om je je slecht te laten voelen), maar als ik deze kritische gedachten niet had; genoot ik niet echt van de lichtpuntjes. De lichtpuntjes zijn de momenten die goed zijn gegaan. Het zijn de gedachten die oké zijn. Het zijn dingen als ‘dat koekje was wel heel lekker’, ‘de deadline heb ik gehaald!‘ of ‘de sterren glinsteren mooi aan de hemel’. Het zijn de kleine dingen in het leven die mij blij kunnen maken en dus hebben kritische gedachten mij geleerd om te genieten van elk moment. Om te genieten van elke seconde, elke minuut, elke blunder die ik maak, elke traan die ik laat. Ik geniet, omdat dit alles bij elkaar me een mens maakt. Het vormt me tot wie ik vandaag de dag ben. Het heeft me alles uit het leven laten halen en laten genieten.
Tuurlijk heb ik nog steeds weleens breakdowns, tuurlijk zit ik soms nog diep in mijn gevoelens, maar dat weerhoudt mij er niet meer van om te leven. Vroeger zorgde het ervoor dat ik weg wilde, maar dat doet het niet meer.
Ja er zijn dus nog steeds slechte momenten, die zal ik ook altijd blijven houden, maar juist de slechte momenten zorgen ervoor dat ik de goede extra waardeer.
Mijn ouders hebben mij dan wel op de wereld gezet omdat ze een kind wilden, maar uiteindelijk heb ik er zelf bewust voor gekozen om te leven. Op 21-jarige leeftijd heb ik besloten alles er uit te halen wat er in zit en te leven omdat ik dat wil.
Dus onthoud: de kritische gedachten mogen er zijn, je mag ze voelen. Je mag breakdowns hebben en het mag je allemaal teveel worden, maar je verdient het ook om hier te zijn. Je verdient het ook om te genieten en voluit te lachen. Laat je dus niet uit het veld slaan! Je bent sterker dan je denkt. Ik wil vooral dat je weet dat je gevoelens er toe doen, dat je niet perfect hoeft te zijn en dat je je leven niet op een verkeerde manier kan leiden. Zoek naar de lichtpuntjes! Want die zijn er zeker :)
Zo zie ik het althans.
Bronnen
(1) Maaike Kooijman. Waarom hebben we eigenlijk zo veel negatieve gedachten over onszelf?, Seth J. Gillian
Comments