'Soms is het echter ook zo dat ik geen lichtpuntjes meer kan vinden'
Lichtpuntjes. De mensen dicht bij mij kennen dit maar al te goed. Ik heb dit immers zo enorm vaak genoemd. Ik heb ook tijdens mijn afscheid van groepstherapie een delfts blauw tegeltje laten maken:
Een lichtpuntje is dus, zoals hierboven op het bordje te lezen is, iets positiefs dat hoop geeft in slechte omstandigheden. Ikzelf ben daar de laatste jaren erg mee bezig, omdat dat hetgeen was dat mij hoop gaf in moeilijke periodes.
Zoals ik al vaker heb verteld op dit blog, heb ik een tijd geleden behoorlijk laag in mijn emoties gezeten. Ik kon het mentaal allemaal even niet meer aan en merkte dat ik te veel hooi op mijn vork had genomen. In die tijd werd ik geïntroduceerd in de wereld van lichtpuntjes. Ik weet niet meer hoe precies, maar sindsdien ben ik erg bezig met het zoeken van de lichtpunten. Dit zijn vaak dingen als: 'de zon scheen' of 'de reis naar school ging goed'. Kleine dingen die bewijzen dat er zelfs nog dingen oké zijn op de slechtste dagen.
De lichtpuntjes sleepten mij dus, toen ik zo laag zat, de dagen door. Hoe slecht ik mij ook kon voelen, er was altijd wel iets dat toch goed was gegaan.
Ik probeer aan mijn familie en vrienden dit besef ook door te geven. Ik maak vaak opmerkingen als: 'Dat is dus geen lichtpuntje, maar een lichtPUNT' of 'Noem dat gerust maar een lichtpuntje'. Zo hoop ik de mensen die dichtbij mij staan wat dingen mee te geven en hen te helpen als ik dit bijvoorbeeld niet kan.
Een lijstje met lichtpuntjes maken helpt mij ook weleens. Dan schrijf ik in de notitie app op mijn telefoon op welke lichtpuntjes ik die dag (of periode) heb meegemaakt. Soms is het echter ook zo dat ik geen lichtpuntjes meer kan vinden. Dan voel ik mij zo neerslachtig, dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Op dat soort momenten spreek ik het vaak uit en dan helpen anderen mij met het vinden van lichtpuntjes.
Je kan dus gerust hulp vragen van familie of vrienden als het voor jezelf allemaal even te moeilijk is. Als jijzelf even de mooie dingen niet meer ziet. Een adempauze wil mijzelf dan ook weleens helpen, maar pas als iemand anders aangeeft dat ik dat nodig heb. Vaak ben ik namelijk dan zo gestrest en zit ik zo hoog in mijn emoties dat ik niet meer weet wat ik moet doen. Een stem van iemand anders helpt mij dan heel erg. Samen dan rustig de lichtpuntjes doornemen is dan vaak hetgeen dat mij er ook weleens uit kan halen.
Het klinkt natuurlijk hartstikke zweverig; dat lichtpuntjes gedoe, maar dat is het op dat moment niet. Iemand zegt niet letterlijk: 'Wat waren de lichtpuntjes?'. Iemand zegt: 'Er zijn ook heus echt wel dingen goed gegaan'. Er is dus niet één bepaalde formule die gevolgd moet worden. Het is wat voor jezelf het beste werkt. Werkt een andere benaming beter? Doe vooral je ding! Werkt dingen opschrijven het allerbeste? Be my guest! Ik denk alleen wel dat het belangrijk is om altijd stil te staan bij de dingen die wel goed zijn gegaan. Zelfs als het voelt alsof alles tegen je is en alles k is. Dan zijn er namelijk ook lichtpuntjes. Al zijn ze soms nog zo klein, het is een feit dat ze er altijd zijn.
Zo zie ik het althans.
Comments